Η παχυσαρκία αποτελεί μέγιστο παράγοντα κινδύνου όχι μόνο για την υγεία των παιδιών αλλά και για τη μετέπειτα ζωή τους ως ενήλικες. Αποτελεί βασικό παράγοντα ανάπτυξης ασθενειών, όπως καρδιοπάθειες και διαβήτης τύπου 2 ενώ μειώνει το προσδοκώμενο όριο ζωής μέχρι και 13 χρόνια. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε οτι στην παιδική ηλικία το παιδί αντιλαμβάνεται τον εαυτό του μέσα από το βλέμμα των άλλων και αυτό οδηγεί συχνά σε προβλήματα και κινδύνους. Από το καθημερινό πείραγμα στο σχολείο και τις δυσκολίες να βρεί νούμερο στα ρούχα, έως το σχόλιο των συγγενών, όλα αυτά αποτελούν παράγοντες που μειώνουν την αυτοεκτίμηση του, το κάνουν να νιώθει μη αποδεκτό και το οδηγούν σε ακραίες διατροφικές συμπεριφορές, συντηρώντας έτσι ένα φαύλο κύκλο.
Δείκτης Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) ως μέτρο μέτρησης
Στα παιδιά και στους εφήβους δεν υπάρχει απόλυτη συμφωνία για τον ορισμό της παχυσαρκίας. Οι περισσότερες χώρες, ανάμεσά τους και η Ελλάδα, βασίζονται στη χρήση των πινάκων, όπου καταγράφεται η σχέση του βάρους και του ΔΜΣ σε συνάρτηση με την ηλικία. Πρόσφατα καθορίσθηκαν διεθνώς όρια για το ΔΜΣ σε παιδιά ηλικίας απο 2 εώς 18 ετών. Στον πίνακα που ακολουθεί φαίνονται τα όρια του ΔΜΣ για κάθε ηλικία, πάνω από τα οποία ένα παιδί θεωρείται υπέρβαρο ή παχύσαρκο.
ΔΜΣ= Βάρος ÷ Ύψος² (το βάρος σε κιλά και το ύψος σε μέτρα)
Για παράδειγμα αν ένα παιδί ζυγίζει 20 κιλά και έχει ύψος 1,10m έχουμε
ΔΜΣ=20÷(1,10 x 1,10)= 20÷1,21 = 16,5.
Το παιδί σας έχει ΔΣΜ ίσο με 16,5.
Το μέγεθος του προβλήματος
Υπολογίζεται οτι στην Ελλάδα το 20-25% των παιδιών ηλικίας απο 7-12 ετών είναι υπέρβαρο ή παχύσαρκο ενώ το αντίστοιχο νούμερο το1980 ήταν περίπου 5%. Βλέπουμε λοιπόν οτι παρότι το μορφωτικό επίπεδο και η διατροφική παιδεία έχουν βελτιωθεί, το ουσιαστικό πρόβλημα τείνει να πάρει τη μορφή επιδημίας και να αποτελεί πλέον μια πραγματικά επείγουσα υπόθεση που χρήζει άμεσης αντιμετώπισης.
Πώς μπορούμε ως γονείς να βοηθήσουμε τα παιδιά μας
Η ηλικία απο 5 έως 12 ετών είναι η πιο κρίσιμη καθότι αντιστοιχεί στην περίοδο κατά την οποία το παιδί είναι ιδιαίτερα δεκτικό στις συμβουλές που του παρέχονται τόσο σε θέματα εκπαίδευσης όσο και σε θέματα διατροφικών γνώσεων. Όντας οι ίδιοι ενημερωμένοι σωστά, μπορούμε να στρέψουμε και τα παιδιά μας προς τη σωστή διατροφή και την άσκηση. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε οτι τα παιδιά τείνουν να μιμούνται και να υιοθετούν τις συνήθειες του περιβάλλοντός τους. Έτσι εάν επιθυμούμε το παιδί μας να ακολουθεί μια σωστή διατροφή πρέπει και εμείς οι ίδιοι οι γονείς να αποτελούμε έμπρακτο παράδειγμα και όχι απλά τον λεκτικό καθοδηγητή.
Δέσποινα Ζαφειροπούλου 